Carla van de Puttelaar

Carla van de Puttelaar

De gevoeligheid van een vervagende bloem

De fotografie van Carla van de Puttelaar laat het oog de huid op vele niveaus aanraken. Door haar lens maakt ze de kijker bewust van de gevoeligheid en de sensualiteit van de huid, die ze in detail onderzoekt, zonder ooit te vergeten het belang van de vormen van de structuur die de huid omhult. Het vrouwelijk lichaam is lange tijd haar hoofdonderwerp geweest, maar de laatste jaren is ze ook met succes begonnen met het onderzoeken van de huid en de textuur van bloemen, vooral bloemen die op het punt staan ​​te vervagen. Daarin heeft ze dezelfde fascinerende gevoeligheid en sensualiteit ontdekt als in haar vrouwelijke modellen. Natuurlijk licht is een van Carla's belangrijkste instrumenten en troeven. Ze laat het spelen met haar onderwerpen en vangt het dan op het meest verleidelijke moment en vanaf dat moment wordt het vastgelegd voor het nageslacht.

Carla van de Puttelaar heeft altijd een grote interesse gehad in portretten. Haar portretfoto's zijn minder bekend dan veel van haar andere werk, maar hebben er altijd een intrinsiek en essentieel onderdeel van gemaakt. Ze ontstaan ​​als vrij werk, of als resultaat van een opdracht, zoals een serie die in 2015 voor The New Yorker werd gemaakt. Ook zijn vijf portretten aangekocht door de National Portrait Gallery, Londen voor hun collectie. Zoals al haar foto's, zijn haar portretten gemaakt in natuurlijk, noorderlicht. Daarin is haar liefde voor oude meesterportretten duidelijk herkenbaar.

Een tijdelijk platform vangen

Carla wil een intens beeld van de oppas vangen, waarbij het oog een belangrijk aandachtspunt is. Ze houdt ervan om een ​​specifieke, kortstondige uitdrukking vast te leggen, of het nu emotioneel of krachtig is, maar altijd individueel.