Art, Fashion and Design

Met de tentoonstelling Art, Fashion en Design richt Rademakers Gallery zich op cross-overs tussen de verschillende disciplines. Ook Yamuna Forzani is iemand die moeiteloos mode, fotografie, dans performance, installatie en kunst combineert. Tijdens haar modeopleiding aan de KABK in Den Haag startte ze al met het ontwikkelen van kleurrijke stoffen met uitdagende prints en op graffiti geïnspireerde tags die ze vervaardigde in het Textielmuseum |TextielLab in Tilburg. 

LGBTQ+ Utopia

De wandwerken getiteld Eye Candy zijn met hun mix van heldere tinten, pastels en roze neon letterlijk zacht en zoet snoep voor het oog. Ook gebruikt ze geabstraheerde anoniem gemaakte portretten van menselijke lichamen uit de ballroom scène - de underground LGBTQ+-subcultuur ontstaan in New York City. Gebruik makend van  gerecycled polyester en biologische katoen met een double jersey gebreide techniek, vertelt Yamuna optimistische verhalen in heldere kleuren. Het is haar persoonlijke versie van Utopia waarin iedereen uit de LGBTQ+gemeenschap, waar ze zelf deel van uitmaakt, wordt geaccepteerd en gerepresenteerd. Dat verbeeldt ze onder andere in Kiss, dat losjes is geïnspireerd op Gustav Klimt’s The Kiss. Forzani toont een gebreide foto-versie van twee anoniem gemaakte queer mannen die zich aan de liefde overgeven. Een werk waar iedereen zich wel in kan herkennen. 

Daarnaast vervaardigde ze een serie van vijftig editions: de wandwerken A sliece of my world zijn ook weer vervaardigd in het Textielmuseum met dezelfde gebreide techniek en materialen, en zijn geborduurd met parels en kralen. 

Imperfect esthetisch

Ontwerper Ward van Gemert van studio Nightshop, ziet niet alleen de waarde van dagelijkse dingen waar anderen aan voorbij lopen of als onbenullig beschouwen, maar laat zich erdoor inspireren. Daarbij onderzoekt en mixt hij hoge en lage cultuur, slechte en goede smaak. 

Hij geeft afgedankte functionele of producten een nieuw leven door ze een uiterlijk te geven die niet perfect, maar wel esthetisch en eigen is. Door tussenkomst van de grafisch georiënteerde ontwerper krijgt een afgedankte louter functionele kantoorkast, een met de hand aangebrachte tekening of lijnenpatroon. “Een tijdrovende bezigheid ontstaan uit verveling”, zegt hij, maar het maakt de kast wel aantrekkelijk en uniek. Ook de zwarte Rubato Cabinet en de blauwe Rubato Hanging Cabinet krijgen iets persoonlijks: ze zijn licht uit balans en ook het ritme van de aangebrachte lijnen is een beetje scheef. 

Ook toont Van Gemert de leden van de steeds uitdijende P.O.V. (Point Of View) Family, die inmiddels bestaat uit de P.O.V. Circle, Wall en Brick. Alle familieleden hebben een gemeenschappelijke kwaliteit: vanwege het lenticulaire effect veranderen de regenboogkleuren geleidelijk zodra je de objecten van verschillende hoeken bekijkt. Het levert een uniek visueel spektakel op. 

Nieuwe beeldtaal

Net als Yamuna Forzani is Antoine Peters geen modeontwerper in traditionele zin; hij mixt kunst en architectuur met mode en surrealisme met populaire cultuur. Draagbaar, ondraagbaar, handgemaakt of machinaal, in zijn speelse, eigenzinnige, verhalende en gelaagde wereld gaan alles hand in hand. 

Hij vervormt kleding: uitgerekt, herhaald, bijgesneden en opnieuw geconfigureerd, verrast hij de kijker met zijn nieuwe beeldtaal. Want Peters wil ons op een andere manier laten kijken naar kleding, de wereld om ons heen en onszelf, door te spelen met perceptie. 

Zo bezitten de objecten Looong sleeve 02 en 03 en Pair of Jeans de kracht van vervreemding en verwondering. Ze vragen om een vertraagde blik en een verandering van perspectief. “Als reactie op de huidige meningencultuur laat ik mensen beter kijken, luisteren en openstaan voor nieuwe gedachten”, hoopt Peters. 

Soft Dots

In Coronatijd begon hij te experimenteren met textielabstracties, in eerste instantie ook vanuit zijn terugkerende focus op zen-meditatie. Peters gebruikt stukjes reststof die hij plooit, rimpelt, uittrekt en vouwt tot er een grafische stip ontstaat. 

Soft Dots zijn de resultaten van deze studie naar kleuren, texturen en vormen. “Ik werk vanuit intuïtie, toeval en chaos en probeer tegelijkertijd een perfecte ronde stip te creëren”, zegt hij. Van dichtbij is de kijker getuige van een spel van licht en schaduw, diepte, detaillering en beweging. Elk werk krijgt zo een eigen karakter. 

De stip is als een schot in de roos of een stip op de horizon. Maar wie staart naar de repetitieve rimpeling van de onstuimige oceaan van textiel, verdwijnt langzaam in zijn meditatieve werken.